Wesele Figara zostało ukończone w 1778 r., a sam kompozytor w osobie głównego bohatera – Figara, znalazł swego pobratymca i sprzymierzeńca. Jest to dzieło dojrzałe, prawdziwa komedia społeczna. Treść jej jest prosta, lecz środki i sposób realizacji odznaczają się precyzją skomplikowanego mechanizmu. Nic też dziwnego, że pierwszy w historii muzyk – „artysta wyzwolony”, jakim był W. A. Mozart, podjął się wspólnie z librecistą Lorenzo da Ponte trudu napisania takiego dzieła. Opera ta w historii muzyki zajęła czołowe miejsce i do dziś należy do repertuaru najchętniej grywanych pozycji w teatrach operowych. Mozart okazuje się być nowatorem, wprowadzając indywidualizację charakterów ludzkich w formie operowej, ze szczególną pasją tropiąc zmienność bohaterów. Jest to jedna z nielicznych oper komicznych, gdzie panuje pełna równowaga pomiędzy prawdą dramatyczną, a treścią i formą muzyczną.